Verslag van het concours op 3 november 2001
Jubal op concours; dat hebben we de afgelopen weken uiteraard geweten. En dan ’s middags om half een nog even oefenen; maakt het dat niet des te spannender? Gelukkig viel het wel mee en hebben we even relaxed een paar stukjes doorgespeeld in de kerk.
De bus stond zo rond kwart voor twee klaar en nadat alle instrumenten waren ingeladen maakten we kennis met de fantastische humor van de buschauffeur (ahum). Hoe dan ook… we arriveerden netjes op tijd in Enschede en kregen onze ruimte toegewezen om de instrumenten neer te leggen. Na een tijdje moesten we verkassen naar de inspeelruimte; wat een hitte daar! Blijkbaar werd die ruimte die dag verhit met stresshitte en angstzweet; het was er enorm warm….
Omdat we in de zaal niet mochten afstemmen van de organisatie, smokkelden we een beetje door gebruik te maken van de omkleedruimte. ’t Was daar namelijk ongeveer even warm als in de concertzaal, terwijl het in de inspeelruimte waar afstemd was, zoals gezegd, veel te warm was maar vooral ook het temperatuurverschil te hoog was om de stemming nuttig te laten zijn. Hierna moesten we nog even wachten, maar toen mochten we eindelijk het podium op.
En wat een fantastische zaal! De akoestiek was heel erg mooi, je kon elkaar en jezelf goed horen en de nagalm bij nummers was erg mooi. Het eerste nummer – Arietta for Winds – vond ik dan ook erg geslaagd en hiermee hebben we duidelijk laten zien dat we muziek kunnen maken. De volgende twee nummers lieten dat uiteraard ook zien, maar dan meer op het technisch vlak en iets minder qua lage tempi en lange noten. Symphonic Variations en Liturgical Dances gingen, gezien het oordeel van de jury maar ook wat betreft dat van mij, behoorlijk goed. De punten die minder gingen zijn uiteraard in de juryrapporten terug te vinden.
Toen kwam de uitslag. Er werd hoog beoordeeld door de jury, wat het alleen maar spannender maakte. Juist toen het orkest voor ons, waar we de try-out mee gespeeld hadden, een eerste prijs met promotie en lof ontving werd het voor ons helemaal spannend. Gelukkig ontvingen we iets meer dan 85 punten uit handen van de secretaris en uiteraard was de vreugde uitbundig! Veel felicitaties, gezoen en geschud van handen en de meest vreemde omhelzingen en kreten waren het gevolg. Fantastisch! Jubal in de Vaandel afdeling, wat een prestatie!
De busreis terug was dan ook uiteraard een happening op zich. Veel gezang van uit achterin de bus door de jongelui, met regelmatig een reactie van Henk-Jan en zijn omgeving. Vreugde alom en enthousiasme over onze fantastische prestatie en met smart zag iedereen uit naar zijn of haar (alcoholische) drankje in de Borch. Na ongeveer een uur uitbunding gejuich e.d. in de bus was dit ook hard nodig, dus toen we aankwamen laadden we de bus snel uit en togen naar binnen toe. Opnieuw felicitaties door de vaste fans die ons al vooruit waren gereisd en de leden onderling die elkaar nog gemist hadden in Enschede.
Uiteraard volgden nog de nodige vreugdkreten en andere vreemde gedragingen van bepaalde personen, maar vooral de drank en de hapjes waren nadrukkelijk aanwezig. Tot een uur of 12 is men blijven zitten nagenieten van het resultaat van een spannenden, maar toch fantastische dag. En de uitslag is mooi, maar minstens zo mooi is dat de vereniging en masse gezellig bleef nazitten en zichtbaar genoot van hetgeen we behaald hebben.
