Het Jubal-kamp 2001
De traditie is gestart: JUBAL ging dit jaar voor de 3e keer op rij met de jonge en oudere jeugd op kamp in Lievelde. Ondanks het wat mindere weer in het weekend van 28 en 29 april mag het kamp zeer geslaagd worden genoemd.
Nadat de voorste fietsers in de rij droog aankwamen en de laatste net een beetje nat werden, konden we ons snel installeren op de slaapzolders. De eerste kussengevechten begonnen al nadat iedereen een plekje had gevonden, maar om slachtoffers te voorkomen – en natuurlijk omdat we honger hadden – begonnen we eerst met eten. Na het helaas altijd nodige afwassen, ging de spelleiding uitleggen wat er ging gebeuren tijdens het kamp.
Net zoals de vorige keer bestond de spelleiding uit een groep van zo'n 8 leden zo tussen de 16 en 22 jaar en ook dit jaar waren zij weer erg druk geweest met het voorbereiden van dit kamp. Dit jaar was voor één grote samenhang voor tijdens het gehele kamp gekozen qua spelletjes, in de vorm van het verdienen van puzzelstukjes. Met 6 deelspellen konden de teams een puzzelstuk verdienen en de zes stukken samen vormden een bepaalde afbeelding. De bedoeling was dat het team zou raden wat er op de puzzelstukjes stond en natuurlijk hadden we er als leiding voor gezorgd dat dit erg moeilijk was met maar een paar stukjes…
Vooral 's avonds waren er veel van deze puzzelstukjes te verdienen. Met de speciale dropping konden nl. twee van de zes stukken gewonnen worden. Het speciale aan deze dropping was dat ook de andere teams gezocht moesten worden. In het donker en met de zaklamp continu aan, was het de bedoeling dat de teams eerst zo'n drie kwartier zouden rondlopen om elkaar te vinden en er zo voor zorgen dat het andere team het puzzelstukje niet meer kon verdienen, door het andere team als het ware te "overmeesteren". Om het extra spannend te maken waren er ook patrouilles onderweg in de auto en op de fiets, wat er voor zorgde dat de teams enthousiast – soms iets tè enthousiast – wegdoken in de berm voor iedere vorm van naderend verkeer.
Na deze speurtocht naar elkaar, moesten de teams binnen een uur daarna proberen terug te zijn en als dat niet zou lukken bellen met de meegegeven mobiele telefoon om opgehaald te worden.. Maar zoals ieder jaar met de dropping presteerden ook dit jaar de teams weer de meest uiteenlopende dingen. Zo was één team zo'n 5 km de verkeerde kant op afgedwaald en ze belden ons op om dit te melden; toch kwamen ze nog binnen de gestelde tijdslimiet keurig binnen! Terwijl een ander team, al rondlopend en uitkijkend naar andere teams, niemand tegenkwam en een kwartier te vroeg aankwam bij de kampeerboerderij. Al met al verdiende iedereen het stukje voor het op tijd (en te vroeg) binnen komen en bijna ieder team kreeg dit voor niet vaak overmeesterd zijn onderweg.
Bij aankomst na de dropping was er voor iedereen soep en vervolgens een ruime keuze aan drinken en versnaperingen. Ook kon men er voor kiezen buiten bij de vuurkorf te gaan zitten; ons eenvoudige alternatief voor het kampvuur dat dit jaar helaas niet door kon gaan. Langzaamaan gingen enkelen naar bed terwijl de harde kern buiten bij het kampvuur de wacht hield.
De volgende morgen werden sommige mensen vrijwillig wakker, terwijl vooral de leden van de harde kern de ogen openden van het rumoer, maar nog lang niet wakker waren. Toch ging het kamp door – de volgende puzzelstukjes moesten immers nog verdiend worden – en dan doet wat koffie zeker wonderen. Wat brood erbij, gezellig afwassen met z'n allen en elkaar bekogelen met afwassop en iedereen was weer energiek genoeg om leiding te geven aan de volgende spelletjes. Het weer was verbeterd, dus we konden naar buiten toe en hebben ons daar prima vermaakt.
En apart van deze "verplichte" spelletjes, was er genoeg tijd over om buiten zelf allerlei leuke dingen te doen. Zo werd er op een enigszins drassig veld gevoetbald, met als resultaat – naast een boel doelpunten natuurlijk – een paar smerige schoenen en broeken. Dat kon onze pret niet drukken; misschien die van de ouders bij thuiskomst wel een beetje…
Op zondagmiddag, toen de ouders hun kinderen weer mochten komen ophalen, waren ze in ieder geval nog vrolijk en konden ze zien wat we nu tijdens het kamp gedaan hadden. De puzzels waren op dat moment namelijk opgelost en het was nu aan de totale groep om één allesomvattend woord dat ermee te maken had te bedenken. Er werd van alles geprobeerd, maar uiteindelijk wisten twee mensen tegelijk het goede woord: ijscoman. De ijscovrouw kwam prompt binnen met ijs voor iedereen, jong en oud.
Hierna werden spullen gepakt en vertrokken de ouders met hun kroost weer richting huis, terwijl de leiding het laatste schoonmaakwerk verrichtte. Hiermee was het kamp alweer voorbij. Ondanks de verdrietige MKZ-crises die er bij ons voor zorgde dat grote delen van het veld niet betreden mochten worden en veel uitgangen van de boerderij verboden waren en ook ondanks de wat mindere weersvoorspellingen, kan gezegd worden dat ook dit kamp zeer geslaagd is.
Klik op de foto voor meer afbeeldingen
