Alweer voor de vierde keer gingen we met de jongere en oudere jeugd op kamp. Dit keer trokken we alleen niet richting Lievelde, zoals de andere jaren, maar was de bestemming het kampgebouw in Voorst-Gendringen. 'Het zonnetje scheen, de lucht was blauw…' het ene moment en iets later regende het weer pijpenstelen. Toch hebben we ons uitstekend weten te vermaken.
Zaterdagmorgen vanaf ongeveer half 10 verzamelden we ons op de fiets voor de Borch en iets voor tien uur konden we al vertrekken. Na een voorspoedig begin van de reis begaf echter een van de fietsbanden het. Gelukkig kon onze volgwagen hier meteen dienst bewijzen. Verder leek het af en toe te gaan regenen en zag het er soms wel erg donker uit boven ons, maar we zijn toch nagenoeg droog aangekomen bij het kampgebouw.
Het gebouw werd eens flink verkend, de tassen werden uitgepakt en er werd alvast drinken klaargemaakt. Nadat iedereen zich geïnstalleerd had was het tijd om nog even alle namen door te nemen. Door de flinke ledenaanwas moesten namelijk zelfs sommige leden van de leiding toegeven niet alle namen zeker te weten. Gelukkig is een spelletje 'krantenmeppen' ideaal om snel en op een grappige manier elkaar te leren kennen.
Na het middageten was er een een tijdje niks gepland, zodat de leiding snel alles klaar kon gaan maken voor de zeskamp daarna en het avondspel later op de avond. Dat zeskamp bestond uit de volgende zes spellen:
- het grote 'leid je geblinddoekte kampgenoot door een gestoepkrijt doolhof' spel
- het 'klim over en duik onder een paar horden en ren je daarna rot' spel
- het grote 'ren je rot op de tribune van de arena' spel
- het 'verlies geen water over een zo gek mogelijk parcours' spel
- het 'sporten hangen' spel
- het 'maak een zo origineel mogelijke vlag met je teamnaam erin verwerkt' spel
De scores werden zorgvuldig bijgehouden door de verschillende mensen van de leiding en later opgeteld. De vlag werd afzonderlijk door ieder lid van de leiding beoordeeld en ook dit werd bij elkaar opgeteld. De prijsuitreiking was echter zondag pas, door daarover dadelijk meer.
's Avonds aten we patat met een kroket of frikadel. Na het eten en afwassen was er ruim tijd voor eigen activiteiten want de organisatie had het nodige voor te bereiden. Het avondspel moest worden klaargezet, de volwassenen die als groepsleiders optraden moesten worden geïnstrueerd en een deel van het spel moest nog concreet gemaakt worden. Van al die drukte merkten de kampgangers niks, zij vermaakten zich uitstekend binnen en buiten.
Zo rond 21.00 u moest het dan toch gebeuren: het bosspel werd door Erwin ingeleid door een spannend verhaal over de wachttoren die buiten te zien was. Het verhaal speelde in de Tweede Wereldoorlog en ging over het smokkelen van eieren en brood. Na het verhaal ging de leiding zich snel omkleden en schminken in het zwart. Ondertussen werden in de andere ruimte de groepen verdeeld en kon de leiding zich stilletjes naar het bos verplaatsen.
In het bos aangekomen mochten de groepen zelf gaan smokkelen. Eerst moesten verschillende mensen van de leiding gevonden worden in het bos en eenmaal gevonden kregen de groepen een opdracht mee. Met deze opdracht kon zelf smokkelwaar worden verdiend. Maar pas op! Er liepen ook geheel in het zwart geschminkte en verklede douaniers rond die de spullen zonder pardon zo weer konden afpakken. Het aantal groepen dat echter daadwerkelijk gepakt is door een douanier viel reuze mee; de groepen waren zelf blijkbaar ook heel stilletjes en rustig in het bos!
Na dit spannende smokkelspel mochten de groepen via een speciale route teruglopen en langs deze route probeerden we hen aan het schrikken te maken. Dat lukte de ene keer beter dan de andere, maar het was ook als niet meer dan aardige aanvulling op het bosspel bedoeld.
Bekomen van de schrik stond er heerlijke soep te wachten op de deelnemers. Al snel daarna was ook buiten de vuurkorf met het 'kampvuur' helemaal klaar en trokken de meeste kampgangers daarheen. Wat kletsen, drinken, lachen, gieren en brullen tot in de late uurtjes. Zo af en toe dropen er wat af naar binnen toe en op een gegeven moment was het echt af buiten. Tijd voor 'slapen'.
Het was nog lang gezellig binnen, maar daarmee ook wel wat lawaaiig. Gelukkig hielp het om een bepaald niet nader te noemen persoon bij het toilet te slapen te leggen en voor de rest gewoon rust te eisen.
De volgende dag regende het flink, een reden te meer om nog eens lekker te blijven liggen. Toch stond het eten al geruime tijd klaar en waren veel mensen toch al wonderwel snel weer actief te krijgen, dus moesten we er allemaal maar aan geloven: hup, aan het eten!
Na het eten hadden we een muziekspel, met als bedoeling de artiest en de naam van het nummer te raden. In een variant daarop moesten de groepen de nummers verder af zingen. Al snel was het alweer tijd voor het middageten. Aangezien het nog steeds een beetje tegenviel voor wat betreft het weer kon het geplande buitenspel niet doorgaan. In plaats daarvan hebben we enkele kringspellen gedaan, zoals toneelspelletjes, uitbeelden van reclames zonder geluid, gesprekken voeren met elkaar door elkaar heen, doorfluisteren, signaal doorknijpen, enz. enz.
Zo rond drie uur zondagmiddag kwamen de ouders binnendruppelen. Niet meteen om hun kroost weer mee te nemen, want we hadden nog wat voor hen in petto. De vlaggen die gisteren gemaakt waren moest namelijk gepresenteerd worden en daarbij hoort uiteraard ook een algehele officiële prijsuitreiking. De stand werd bekendgemaakt en de nummers 1, 2 en 3 kregen een heuse medaille. Na het zingen van het Wilhelmus was deze presentatie afgelopen. Voor alle kinderen was er ijs en voor iedereen was er nog ruim voldoende te drinken. Zo langzamerhand ging bijna iedereen er toch vandoor.
Hierna konden we gaan opruimen en schoonmaken, zodat het hele gebouw weer in de originele staat kon worden opgeleverd. Alles dat over was – zoals veel drinken omdat het dit jaar minder warm was – werd verdeeld onder de schoonmaakploeg en uiteindelijk konden ook wij naar huis toe.
Al met al kan zeker worden gezegd dat ook dit kamp – ondanks het slechtere weer dan andere jaren – een succes was!
